Η συνέντευξη του Χρήστου Κόντη στην "Αθλητική της Κυριακής"
Χρήστο, δέκα ημέρες μετά το καρδιακό επεισόδιο αισθάνεσαι περισσότερο τυχερός ή άτυχος;
Τυχερός, αφού προλάβαμε έγκαιρα το κακό (με την επιτυχημένη αγγειοπλαστική) και δεν συνέβη κάτι χειρότερο. Το ποδόσφαιρο σταματά εδώ, πλέον υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορώ να κάνω. Αν ήμουν 25, θα το έβλεπα διαφορετικά, αλλά στα 36 το τέλος είχε πλησιάσει, είτε αυτό είτε το επόμενο καλοκαίρι θα σταματούσα.
Πώς δεν ανιχνεύτηκε τόσο καιρό αυτό το πρόβλημα; Είναι κάτι ύπουλο που πρέπει να προσέξουν και νεότεροι ποδοσφαιριστές;
Ήταν ένα εντελώς ατυχές γεγονός της στιγμής. Δεν είχα ιστορικό ή άλλον ανησυχητικό παράγοντα που να οδηγεί σε αυτό. Είτε τεστ κοπώσεως έκανα είτε καρδιογραφήματα θα έδειχναν καθαρά, όπως καθαρές ήταν όλες οι εξετάσεις που είχα κάνει. Ίσως να οφειλόταν στο πολύ στρες του τελευταίου μήνα. Όσο έμπειρος κι αν είναι ένας ποδοσφαιριστής, στρες υπάρχει πάντα, πάντα νιώθεις μια πίεση, ιδίως όταν κάνεις πρωταθλητισμό και θέλεις πάντα να κερδίζεις. Οι πιο πολλοί προσπαθούμε να το αποβάλλουμε, αλλά δεν περιορίζεται, υποσυνείδητα είναι εκεί, λειτουργεί κι επηρεάζει.
Πόσο σκληρή ήταν η προσγείωση στη νέα χωρίς ποδόσφαιρο πραγματικότητα;
Μακάρι να μην είχαν έρθει έτσι τα πράγματα, αφού ήρθαν όμως σκέπτομαι ότι στο τέλος της ημέρας αυτό το αιφνίδιο γεγονός ίσως έκανε και πιο εύκολα τα πράγματα. Μολονότι σκεπτόμουν την αποχώρηση στο άμεσο μέλλον, νομίζω ότι θα μου ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω εγώ την κατάλληλη στιγμή για ν’ αποχωρήσω. Όπως ήρθαν τα πράγματα, έγινε πιο εύκολα το κλικ στο μυαλό μου, η μετάβαση στη νέα πραγματικότητα.
Ανέμενες όλο αυτό το κύμα συμπαράστασης μετά τη δημοσιοποίηση του περιστατικού;
Να πω την αλήθεια, όχι, και με συγκίνησε. Μ’ έκανε να νιώσω σαν το σπίτι μου. Ο κόσμος έδειξε την εκτίμησή του σε όσα είχα κάνει αυτά τα χρόνια. Είναι συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιά σε όσους στάθηκαν δίπλα μου σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Και ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στους «πορτοκαλί» για το σκηνικό που έστησαν προς τιμήν μου στην είσοδο των δύο ομάδων την περασμένη Τρίτη. Δεν είχα ενημερωθεί σχετικά και, όταν το αντίκρισα, ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή.
Έχεις αρχίσει να επεξεργάζεσαι την επόμενη μέρα;
Προσπαθώ, είναι κάτι που θα πρέπει να μιλήσω και με τον προπονητή. Δεν έχω προτίμηση, είναι κάτι που δεν το γνωρίζω καλά. Μετά από 15-20 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου έχω πολλές εμπειρίες και παραστάσεις, αλλά για το πώς θα τις αξιοποιήσω στο χώρο κάποιος θα πρέπει να με καθοδηγήσει. Θα μιλήσουμε με τον προπονητή και νομίζω ότι θα βρεθεί κάτι που θα μ’ αρέσει και θα μου επιτρέψει να συνεχίσω να προσφέρω στην ομάδα.
Πώς βίωσες τα πρώτα δύο παιχνίδια (Αλκή, Ζενίτ) που παρακολούθησες από την τηλεόραση;
Με την Αλκή παρακολούθησα την αναμέτρηση σαν να είχα κάρτες. Μου φάνηκε εντελώς φυσιολογικό. Με τη Ζενίτ, όμως, θα ήθελα να ήμουν εκεί, να ζήσω την ατμόσφαιρα, τον κόσμο, τη μεγαλειώδη νίκη της ομάδας μας. Εκεί μου έλειψαν το γήπεδο και η δράση.
Από καθαρά ποδοσφαιρική σκοπιά πώς το είδες το παιχνίδι;
Ο ΑΠΟΕΛ ήταν πολύ καλός, έχει πάει πλέον σε άλλο επίπεδο, όλα τα παιδιά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ειδικά σε αυτά τα παιχνίδια που έχεις ένα κίνητρο παραπάνω εξ αιτίας αυτής της μαγικής διοργάνωσης, στην οποία όλοι θέλουν το κάτι παραπάνω. Εμείς αυτή τη φορά θέλαμε την πρώτη νίκη, ήρθε από το πρώτο παιχνίδι και αυτό είναι καλό για την ψυχολογία μας. Δεν πρέπει όμως να πάρουν τα μυαλά μας αέρα, αλλά να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι και ταπεινοί, να συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος και την ίδια λογική. Θεωρώ ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα, να διεκδικήσουμε κάτι στη διοργάνωση.
Όπως έβλεπες το παιχνίδι να κυλά, πίστευες στην ανατροπή μετά το 0-1;
Δεν ήμουν σίγουρος ότι θα γίνει το 2-1, αλλά ήμουν σίγουρος ότι μπορούσαμε να πετύχουμε γκολ. Έβλεπα δηλαδή πιο κοντά το 1-1 παρά το 2-1 και μάλιστα τόσο γρήγορα. Όλα τα παιδιά όμως δούλεψαν πολύ γι’ αυτό και το άξιζαν, διότι ήταν καλύτεροι από τη Ζενίτ σ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, αν εξαιρέσεις τα τελευταία λεπτά, όπου είναι λογικό να υποχωρήσεις, για να κρατήσεις το αποτέλεσμα.
Βοήθησαν και οι εμπειρίες από την πρώτη συμμετοχή;
Σίγουρα, αυτά είναι παιχνίδια εμπειριών, κάθε χρόνο γίνεσαι και καλύτερος. Η ομάδα έχει πλέον τις παραστάσεις, τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη παίζει το δικό της ποδόσφαιρο εντός κι εκτός έδρας, κοιτά κάθε αντίπαλο στα μάτια, ακόμη κι αν αυτός είναι θεωρητικά ισχυρότερος. Αν είσαι καλύτερος μια βραδιά, μπορείς να πάρεις αποτέλεσμα στο ποδόσφαιρο, όπως συνέβη και κόντρα στη Ζενίτ.
Ο στόχος της πρώτης νίκης επετεύχθη. Ποιος είναι ο επόμενος;
Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Πρέπει παιχνίδι με το παιχνίδι να κοιτάξουμε να πάρουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε. Γιατί να μην είναι πλέον στόχος να περάσεις στην επόμενη φάση είτε είναι του Τσάμπιονς είτε του Γιουρόπα Λιγκ; Μακάρι από δω και πέρα η Ζενίτ να εμφανιστεί δυνατή, ώστε να έχουμε μια ομάδα στον όμιλο που θα κόψει βαθμούς από τις άλλες, αλλά φυσικά χρειαζόμαστε και τύχη.
Σας χαμογελά, αν κρίνουμε από την απουσία των δύο βασικών στόπερ της Σαχτάρ στο μεταξύ σας παιχνίδι…
Αυτές οι ομάδες έχουν ρόστερ ικανό να καλύψει τέτοια κενά ανά πάσα στιγμή. Δεν θα είναι πιο εύκολο το παιχνίδι ένεκα αυτών των απουσιών. Τόσο στο Ντόνετσκ όσο και στην Αγία Πετρούπολη οι αναμετρήσεις θα είναι διαφορετικές, θα έχουν άλλο ρυθμό και θα απαιτήσουν μέγιστη προσοχή. Πολλά θα κριθούν και από τη βραδιά, στην οποία θα βρεθούν οι δύο αντίπαλοι, διότι ομάδες και παίκτες δεν είναι ρομπότ, μπορεί μια μέρα να μην πιάσουν την καλύτερή τους απόδοση.
Θεωρείς ότι αυτές οι ομάδες ένεκα μεγαλύτερων προϋπολογισμένων και πληρέστερων ρόστερ θα υποτιμήσουν, έστω και υποσυνείδητα, τον ΑΠΟΕΛ;
Αυτό ισχύει πάντα, ιδίως από τη στιγμή που πρόκειται για ομάδες, οι οποίες πριν λίγα χρόνια κατέκτησαν το Κύπελλο UEFA. Σίγουρα νιώθουν ότι είναι καλύτεροι, αλλά νομίζω ότι μετά την επιτυχία μας επί της Ζενίτ θα μας προσέξουν παραπάνω, δεν θα είναι χαλαροί. Θα ξέρουν τι ομάδα είμαστε, όσο περνούν τα χρόνια ο ΑΠΟΕΛ αποκτά όνομα και στην Ευρώπη και δεν αντιμετωπίζεται όπως πριν δύο χρόνια.
Πού βασίστηκε η αλλαγή επιπέδου;
Κατ’ αρχήν σ’ έναν προπονητή που δούλεψε με την ομάδα πολλά χρόνια απερίσπαστος, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, με μια σταθερή διοίκηση και παίκτες με μεγάλες φιλοδοξίες. Τα τελευταία χρόνια επίσης ο κορμός έχει διατηρηθεί σχεδόν ίδιος και ενισχύεται με ποιοτικές μετεγγραφές. Αυτή η ομοιογένεια νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό. Και φυσικά υπάρχει και ο κόσμος που είναι δίπλα στην ομάδα, στα εύκολα και στα δύσκολα. Νομίζω ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια ένεκα αυτής της σταθερότητας έχουν γίνει άλματα σε όλα τα επίπεδα.
Στον κορμό υπάρχουν αρκετοί ποδοσφαιριστές που ήρθαν από ελληνικούς συλλόγους σχεδόν ως ξοφλημένοι. Βοήθησε το πείσμα τους να αποδείξουν το αντίθετο;
Ο καθένας που πηγαίνει σε έναν καινούργιο σύλλογο θέλει ν’ αποδείξει ότι αξίζει. Θεωρώ όμως ότι και ο ΑΠΟΕΛ είναι ομάδα που στο βγάζει με το οικογενειακό κλίμα. Σου δίνει τη δυνατότητα να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό, να επικεντρωθείς 100% στην μπάλα, να παίξεις καλό ποδόσφαιρο, όπως αυτό που τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε καταφέρει να συνδυάσουμε με αποτελέσματα. Η ομάδα είναι αυτή που ωθεί τον καθένα σε υψηλές επιδόσεις ανεξαρτήτως του πού αγωνιζόταν προηγουμένως.
Ποια θα αξιολογούσες ως κορυφαία στιγμή σου στην ομάδα;
Είναι πολλές. Θα έλεγα ότι μία από τις πιο όμορφες και γεμάτες χρονιές ήταν το 2009, όταν κατακτήσαμε εμφατικά τον τίτλο θέτοντας μια σειρά ρεκόρ και ακολούθως πετύχαμε την πρώτη πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι εφέτος όμως θεωρώ ότι μπορεί να γίνει το ίδιο. Ο ΑΠΟΕΛ συγκεντρώνει πλέον όλες τις προϋποθέσεις για να υλοποιήσει ό,τι όλοι ονειρεύονται. Αν είναι συγκεντρωμένος και προσηλωμένος στους στόχους, οι οποίοι είναι πολλοί, μπορεί να φτάσει στο πολυπόθητο back to back.
Και, εξαιρουμένου του ατυχούς περιστατικού, ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;
Η επόμενη χρονιά, το 2010, όταν χάσαμε πρωτάθλημα και κύπελλο. Υπήρχε απογοήτευση, αλλά εκεί φάνηκε πόσο μεγάλη ομάδα είμαστε. Ο κόσμος στάθηκε δίπλα μας και την επόμενη χρονιά δείξαμε χαρακτήρα, προχωρήσαμε, αλλάξαμε σελίδα. Και νομίζω ότι ο ΑΠΟΕΛ θα γίνει ακόμη καλύτερος τα επόμενα χρόνια, δεν έχει χτυπήσει ταβάνι στην ανάπτυξή του.
Πώς αξιολογείς την εξέλιξη του κυπριακού πρωταθλήματος;
Τα τελευταία χρόνια όλες οι ομάδες, όχι μόνο οι μεγάλες, έχουν ανέβει επίπεδο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα ανώτερο του ελληνικού. Όποιος τώρα υποτιμά το κυπριακό ποδόσφαιρο ή πρωτάθλημα, διαπράττει πολύ μεγάλο λάθος. Πλέον οι σύλλογοι βελτιώνονται κάθε χρόνο χάρη και στην έλευση ποιοτικών αλλοδαπών, οι οποίοι δίνουν πρεστίζ σε μια λίγκα. Θεωρώ ότι χρόνο με το χρόνο το επίπεδο θα ανεβαίνει και θα έχουμε όλο και περισσότερες ομάδες στις διεθνείς διοργανώσεις. Είθε κάποια στιγμή να βγάζουμε κι εμείς δύο συλλόγους στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Γίνεται ωστόσο αρκετός ντόρος για τις μη επαρκείς ευκαιρίες σε γηγενή ταλέντα με άμεσο αντίκτυπο στην εθνική ομάδα.
Θέλω να πω κάτι. Ο Κύπριος ποδοσφαιριστής πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο. Εγώ αυτό έκανα από μικρός. Το 1999 στον Πανιώνιο έπαιζαν δέκα ξένοι κι εγώ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εγώ ως Έλληνας έπρεπε να τα παρατήσω, επειδή ήρθε ο αλλοδαπός να μου πάρει τη θέση; Δεν γίνεται έτσι. Όποιος αξίζει και δουλεύει σκληρά στις προπονήσεις, δεν έχει να φοβάται. Είναι θέμα εγωισμού, προσπάθειας κι επιμονής. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να μείνεις προσκολλημένος σε άλλες εποχές, όταν έπαιζαν μόνον τρεις ξένοι. Πρέπει αυτό να το βγάλεις από το μυαλό σου και να κοιτάξεις μόνο πώς μπορείς εσύ να βελτιωθείς. Ουδείς προπονητής είναι τρελός, ώστε ν’ αφήνει εκτός έναν που είναι καλύτερος από κάποιον άλλο μόνο ένεκα της υπηκοότητάς του. Ο προπονητής βάζει αυτόν που πιστεύει ότι θα του δώσει αυτό που περιμένει στο γήπεδο. Αυτή η καραμέλα πρέπει να σταματήσει να πιπιλίζεται και από τα ανώτερα κλιμάκια, προκειμένου να μη δίδεται ένα εύκολο άλλοθι στους παίκτες.
Πώς βλέπεις από απόσταση τα ποδοσφαιρικά δρώμενα στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα με μια λέξη επικρατεί μπάχαλο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται λάθη επί λαθών που έχουν πάει το ποδόσφαιρο, και όχι μόνον αυτό, πολλά χρόνια πίσω. Μακάρι μια μέρα να βρουν τη λύση, να διαγράψουν τα κακώς κείμενα και να πάνε μπροστά, γιατί το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να προσφέρει διέξοδο και εκτόνωση στον κόσμο, αλλά ρεαλιστικά αυτή τη στιγμή δεν βλέπω αχτίδα φωτός. Υπάρχει δυσπιστία που έχει καλλιεργηθεί εδώ και χρόνια.
Ποιος ευθύνεται περισσότερο για το χάλι;
Η βασικότερη αιτία αφορά τους παράγοντες, αφού αυτοί διοικούν, αυτοί κάνουν μετεγγραφές, αυτοί διώχνουν παίκτες και προπονητές, αυτοί περιπλέκονται σε σκάνδαλα με διαιτητές. Χρειαζόμαστε σε αυτές τις θέσεις ανθρώπους του ποδοσφαίρου με πολύπλευρη γνώση του αθλήματος, με σημαντικές παραστάσεις από αυτό και με αγάπη για την ομάδα τους. Μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο απ’ όσους μπαίνουν για να κάνουν τη λεζάντα τους ή για να βγάλουν χρήματα.
Πώς διασώζεται η εθνική;
Καλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές υπάρχουν πολλοί. Έχω ζήσει προσωπικά τον Σάντος, θεωρώ ότι είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές στο χτίσιμο ομάδων και η εθνική τώρα είναι μια νέα ομάδα με καινούργιους ποδοσφαιριστές, αλλά εξακολουθεί να κουβαλά τη στόφα του πρωταθλητή. Όταν φτιάξεις υποδομή κι αποδείξεις ότι μπορείς να πάρεις τίτλους και να είσαι ανταγωνιστικός σε υψηλό επίπεδο, μετά και οι επόμενοι θα μπουν σε αυτή τη φιλοσοφία, στη στόφα του πρωταθλητή. Μ’ έναν προπονητή που ξέρει πώς να δουλεύει και να παίρνει το 100% κάθε παίκτη έρχονται και τα αποτελέσματα.
Η συνέντευξη του Χρήστου Κόντη στην "Αθλητική της Κυριακής"
Χρήστο, δέκα ημέρες μετά το καρδιακό επεισόδιο αισθάνεσαι περισσότερο τυχερός ή άτυχος;
Τυχερός, αφού προλάβαμε έγκαιρα το κακό (με την επιτυχημένη αγγειοπλαστική) και δεν συνέβη κάτι χειρότερο. Το ποδόσφαιρο σταματά εδώ, πλέον υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορώ να κάνω. Αν ήμουν 25, θα το έβλεπα διαφορετικά, αλλά στα 36 το τέλος είχε πλησιάσει, είτε αυτό είτε το επόμενο καλοκαίρι θα σταματούσα.
Πώς δεν ανιχνεύτηκε τόσο καιρό αυτό το πρόβλημα; Είναι κάτι ύπουλο που πρέπει να προσέξουν και νεότεροι ποδοσφαιριστές;
Ήταν ένα εντελώς ατυχές γεγονός της στιγμής. Δεν είχα ιστορικό ή άλλον ανησυχητικό παράγοντα που να οδηγεί σε αυτό. Είτε τεστ κοπώσεως έκανα είτε καρδιογραφήματα θα έδειχναν καθαρά, όπως καθαρές ήταν όλες οι εξετάσεις που είχα κάνει. Ίσως να οφειλόταν στο πολύ στρες του τελευταίου μήνα. Όσο έμπειρος κι αν είναι ένας ποδοσφαιριστής, στρες υπάρχει πάντα, πάντα νιώθεις μια πίεση, ιδίως όταν κάνεις πρωταθλητισμό και θέλεις πάντα να κερδίζεις. Οι πιο πολλοί προσπαθούμε να το αποβάλλουμε, αλλά δεν περιορίζεται, υποσυνείδητα είναι εκεί, λειτουργεί κι επηρεάζει.
Μακάρι να μην είχαν έρθει έτσι τα πράγματα, αφού ήρθαν όμως σκέπτομαι ότι στο τέλος της ημέρας αυτό το αιφνίδιο γεγονός ίσως έκανε και πιο εύκολα τα πράγματα. Μολονότι σκεπτόμουν την αποχώρηση στο άμεσο μέλλον, νομίζω ότι θα μου ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω εγώ την κατάλληλη στιγμή για ν’ αποχωρήσω. Όπως ήρθαν τα πράγματα, έγινε πιο εύκολα το κλικ στο μυαλό μου, η μετάβαση στη νέα πραγματικότητα.
Ανέμενες όλο αυτό το κύμα συμπαράστασης μετά τη δημοσιοποίηση του περιστατικού;
Να πω την αλήθεια, όχι, και με συγκίνησε. Μ’ έκανε να νιώσω σαν το σπίτι μου. Ο κόσμος έδειξε την εκτίμησή του σε όσα είχα κάνει αυτά τα χρόνια. Είναι συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιά σε όσους στάθηκαν δίπλα μου σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Και ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στους «πορτοκαλί» για το σκηνικό που έστησαν προς τιμήν μου στην είσοδο των δύο ομάδων την περασμένη Τρίτη. Δεν είχα ενημερωθεί σχετικά και, όταν το αντίκρισα, ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή.
Έχεις αρχίσει να επεξεργάζεσαι την επόμενη μέρα;
Προσπαθώ, είναι κάτι που θα πρέπει να μιλήσω και με τον προπονητή. Δεν έχω προτίμηση, είναι κάτι που δεν το γνωρίζω καλά. Μετά από 15-20 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου έχω πολλές εμπειρίες και παραστάσεις, αλλά για το πώς θα τις αξιοποιήσω στο χώρο κάποιος θα πρέπει να με καθοδηγήσει. Θα μιλήσουμε με τον προπονητή και νομίζω ότι θα βρεθεί κάτι που θα μ’ αρέσει και θα μου επιτρέψει να συνεχίσω να προσφέρω στην ομάδα.
Πώς βίωσες τα πρώτα δύο παιχνίδια (Αλκή, Ζενίτ) που παρακολούθησες από την τηλεόραση;
Με την Αλκή παρακολούθησα την αναμέτρηση σαν να είχα κάρτες. Μου φάνηκε εντελώς φυσιολογικό. Με τη Ζενίτ, όμως, θα ήθελα να ήμουν εκεί, να ζήσω την ατμόσφαιρα, τον κόσμο, τη μεγαλειώδη νίκη της ομάδας μας. Εκεί μου έλειψαν το γήπεδο και η δράση.
Από καθαρά ποδοσφαιρική σκοπιά πώς το είδες το παιχνίδι;
Ο ΑΠΟΕΛ ήταν πολύ καλός, έχει πάει πλέον σε άλλο επίπεδο, όλα τα παιδιά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ειδικά σε αυτά τα παιχνίδια που έχεις ένα κίνητρο παραπάνω εξ αιτίας αυτής της μαγικής διοργάνωσης, στην οποία όλοι θέλουν το κάτι παραπάνω. Εμείς αυτή τη φορά θέλαμε την πρώτη νίκη, ήρθε από το πρώτο παιχνίδι και αυτό είναι καλό για την ψυχολογία μας. Δεν πρέπει όμως να πάρουν τα μυαλά μας αέρα, αλλά να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι και ταπεινοί, να συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος και την ίδια λογική. Θεωρώ ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα, να διεκδικήσουμε κάτι στη διοργάνωση.
Όπως έβλεπες το παιχνίδι να κυλά, πίστευες στην ανατροπή μετά το 0-1;
Δεν ήμουν σίγουρος ότι θα γίνει το 2-1, αλλά ήμουν σίγουρος ότι μπορούσαμε να πετύχουμε γκολ. Έβλεπα δηλαδή πιο κοντά το 1-1 παρά το 2-1 και μάλιστα τόσο γρήγορα. Όλα τα παιδιά όμως δούλεψαν πολύ γι’ αυτό και το άξιζαν, διότι ήταν καλύτεροι από τη Ζενίτ σ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, αν εξαιρέσεις τα τελευταία λεπτά, όπου είναι λογικό να υποχωρήσεις, για να κρατήσεις το αποτέλεσμα.
Βοήθησαν και οι εμπειρίες από την πρώτη συμμετοχή;
Σίγουρα, αυτά είναι παιχνίδια εμπειριών, κάθε χρόνο γίνεσαι και καλύτερος. Η ομάδα έχει πλέον τις παραστάσεις, τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη παίζει το δικό της ποδόσφαιρο εντός κι εκτός έδρας, κοιτά κάθε αντίπαλο στα μάτια, ακόμη κι αν αυτός είναι θεωρητικά ισχυρότερος. Αν είσαι καλύτερος μια βραδιά, μπορείς να πάρεις αποτέλεσμα στο ποδόσφαιρο, όπως συνέβη και κόντρα στη Ζενίτ.
Ο στόχος της πρώτης νίκης επετεύχθη. Ποιος είναι ο επόμενος;
Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Πρέπει παιχνίδι με το παιχνίδι να κοιτάξουμε να πάρουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε. Γιατί να μην είναι πλέον στόχος να περάσεις στην επόμενη φάση είτε είναι του Τσάμπιονς είτε του Γιουρόπα Λιγκ; Μακάρι από δω και πέρα η Ζενίτ να εμφανιστεί δυνατή, ώστε να έχουμε μια ομάδα στον όμιλο που θα κόψει βαθμούς από τις άλλες, αλλά φυσικά χρειαζόμαστε και τύχη.
Σας χαμογελά, αν κρίνουμε από την απουσία των δύο βασικών στόπερ της Σαχτάρ στο μεταξύ σας παιχνίδι…
Αυτές οι ομάδες έχουν ρόστερ ικανό να καλύψει τέτοια κενά ανά πάσα στιγμή. Δεν θα είναι πιο εύκολο το παιχνίδι ένεκα αυτών των απουσιών. Τόσο στο Ντόνετσκ όσο και στην Αγία Πετρούπολη οι αναμετρήσεις θα είναι διαφορετικές, θα έχουν άλλο ρυθμό και θα απαιτήσουν μέγιστη προσοχή. Πολλά θα κριθούν και από τη βραδιά, στην οποία θα βρεθούν οι δύο αντίπαλοι, διότι ομάδες και παίκτες δεν είναι ρομπότ, μπορεί μια μέρα να μην πιάσουν την καλύτερή τους απόδοση.
Θεωρείς ότι αυτές οι ομάδες ένεκα μεγαλύτερων προϋπολογισμένων και πληρέστερων ρόστερ θα υποτιμήσουν, έστω και υποσυνείδητα, τον ΑΠΟΕΛ;
Αυτό ισχύει πάντα, ιδίως από τη στιγμή που πρόκειται για ομάδες, οι οποίες πριν λίγα χρόνια κατέκτησαν το Κύπελλο UEFA. Σίγουρα νιώθουν ότι είναι καλύτεροι, αλλά νομίζω ότι μετά την επιτυχία μας επί της Ζενίτ θα μας προσέξουν παραπάνω, δεν θα είναι χαλαροί. Θα ξέρουν τι ομάδα είμαστε, όσο περνούν τα χρόνια ο ΑΠΟΕΛ αποκτά όνομα και στην Ευρώπη και δεν αντιμετωπίζεται όπως πριν δύο χρόνια.
Πού βασίστηκε η αλλαγή επιπέδου;
Κατ’ αρχήν σ’ έναν προπονητή που δούλεψε με την ομάδα πολλά χρόνια απερίσπαστος, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, με μια σταθερή διοίκηση και παίκτες με μεγάλες φιλοδοξίες. Τα τελευταία χρόνια επίσης ο κορμός έχει διατηρηθεί σχεδόν ίδιος και ενισχύεται με ποιοτικές μετεγγραφές. Αυτή η ομοιογένεια νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό. Και φυσικά υπάρχει και ο κόσμος που είναι δίπλα στην ομάδα, στα εύκολα και στα δύσκολα. Νομίζω ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια ένεκα αυτής της σταθερότητας έχουν γίνει άλματα σε όλα τα επίπεδα.
Στον κορμό υπάρχουν αρκετοί ποδοσφαιριστές που ήρθαν από ελληνικούς συλλόγους σχεδόν ως ξοφλημένοι. Βοήθησε το πείσμα τους να αποδείξουν το αντίθετο;
Ο καθένας που πηγαίνει σε έναν καινούργιο σύλλογο θέλει ν’ αποδείξει ότι αξίζει. Θεωρώ όμως ότι και ο ΑΠΟΕΛ είναι ομάδα που στο βγάζει με το οικογενειακό κλίμα. Σου δίνει τη δυνατότητα να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό, να επικεντρωθείς 100% στην μπάλα, να παίξεις καλό ποδόσφαιρο, όπως αυτό που τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε καταφέρει να συνδυάσουμε με αποτελέσματα. Η ομάδα είναι αυτή που ωθεί τον καθένα σε υψηλές επιδόσεις ανεξαρτήτως του πού αγωνιζόταν προηγουμένως.Ποια θα αξιολογούσες ως κορυφαία στιγμή σου στην ομάδα;
Είναι πολλές. Θα έλεγα ότι μία από τις πιο όμορφες και γεμάτες χρονιές ήταν το 2009, όταν κατακτήσαμε εμφατικά τον τίτλο θέτοντας μια σειρά ρεκόρ και ακολούθως πετύχαμε την πρώτη πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι εφέτος όμως θεωρώ ότι μπορεί να γίνει το ίδιο. Ο ΑΠΟΕΛ συγκεντρώνει πλέον όλες τις προϋποθέσεις για να υλοποιήσει ό,τι όλοι ονειρεύονται. Αν είναι συγκεντρωμένος και προσηλωμένος στους στόχους, οι οποίοι είναι πολλοί, μπορεί να φτάσει στο πολυπόθητο back to back.
Και, εξαιρουμένου του ατυχούς περιστατικού, ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;
Η επόμενη χρονιά, το 2010, όταν χάσαμε πρωτάθλημα και κύπελλο. Υπήρχε απογοήτευση, αλλά εκεί φάνηκε πόσο μεγάλη ομάδα είμαστε. Ο κόσμος στάθηκε δίπλα μας και την επόμενη χρονιά δείξαμε χαρακτήρα, προχωρήσαμε, αλλάξαμε σελίδα. Και νομίζω ότι ο ΑΠΟΕΛ θα γίνει ακόμη καλύτερος τα επόμενα χρόνια, δεν έχει χτυπήσει ταβάνι στην ανάπτυξή του.
Πώς αξιολογείς την εξέλιξη του κυπριακού πρωταθλήματος;
Τα τελευταία χρόνια όλες οι ομάδες, όχι μόνο οι μεγάλες, έχουν ανέβει επίπεδο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα ανώτερο του ελληνικού. Όποιος τώρα υποτιμά το κυπριακό ποδόσφαιρο ή πρωτάθλημα, διαπράττει πολύ μεγάλο λάθος. Πλέον οι σύλλογοι βελτιώνονται κάθε χρόνο χάρη και στην έλευση ποιοτικών αλλοδαπών, οι οποίοι δίνουν πρεστίζ σε μια λίγκα. Θεωρώ ότι χρόνο με το χρόνο το επίπεδο θα ανεβαίνει και θα έχουμε όλο και περισσότερες ομάδες στις διεθνείς διοργανώσεις. Είθε κάποια στιγμή να βγάζουμε κι εμείς δύο συλλόγους στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Γίνεται ωστόσο αρκετός ντόρος για τις μη επαρκείς ευκαιρίες σε γηγενή ταλέντα με άμεσο αντίκτυπο στην εθνική ομάδα.
Θέλω να πω κάτι. Ο Κύπριος ποδοσφαιριστής πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο. Εγώ αυτό έκανα από μικρός. Το 1999 στον Πανιώνιο έπαιζαν δέκα ξένοι κι εγώ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εγώ ως Έλληνας έπρεπε να τα παρατήσω, επειδή ήρθε ο αλλοδαπός να μου πάρει τη θέση; Δεν γίνεται έτσι. Όποιος αξίζει και δουλεύει σκληρά στις προπονήσεις, δεν έχει να φοβάται. Είναι θέμα εγωισμού, προσπάθειας κι επιμονής. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να μείνεις προσκολλημένος σε άλλες εποχές, όταν έπαιζαν μόνον τρεις ξένοι. Πρέπει αυτό να το βγάλεις από το μυαλό σου και να κοιτάξεις μόνο πώς μπορείς εσύ να βελτιωθείς. Ουδείς προπονητής είναι τρελός, ώστε ν’ αφήνει εκτός έναν που είναι καλύτερος από κάποιον άλλο μόνο ένεκα της υπηκοότητάς του. Ο προπονητής βάζει αυτόν που πιστεύει ότι θα του δώσει αυτό που περιμένει στο γήπεδο. Αυτή η καραμέλα πρέπει να σταματήσει να πιπιλίζεται και από τα ανώτερα κλιμάκια, προκειμένου να μη δίδεται ένα εύκολο άλλοθι στους παίκτες.
Πώς βλέπεις από απόσταση τα ποδοσφαιρικά δρώμενα στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα με μια λέξη επικρατεί μπάχαλο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται λάθη επί λαθών που έχουν πάει το ποδόσφαιρο, και όχι μόνον αυτό, πολλά χρόνια πίσω. Μακάρι μια μέρα να βρουν τη λύση, να διαγράψουν τα κακώς κείμενα και να πάνε μπροστά, γιατί το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να προσφέρει διέξοδο και εκτόνωση στον κόσμο, αλλά ρεαλιστικά αυτή τη στιγμή δεν βλέπω αχτίδα φωτός. Υπάρχει δυσπιστία που έχει καλλιεργηθεί εδώ και χρόνια.
Ποιος ευθύνεται περισσότερο για το χάλι;
Η βασικότερη αιτία αφορά τους παράγοντες, αφού αυτοί διοικούν, αυτοί κάνουν μετεγγραφές, αυτοί διώχνουν παίκτες και προπονητές, αυτοί περιπλέκονται σε σκάνδαλα με διαιτητές. Χρειαζόμαστε σε αυτές τις θέσεις ανθρώπους του ποδοσφαίρου με πολύπλευρη γνώση του αθλήματος, με σημαντικές παραστάσεις από αυτό και με αγάπη για την ομάδα τους. Μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο απ’ όσους μπαίνουν για να κάνουν τη λεζάντα τους ή για να βγάλουν χρήματα.
Πώς διασώζεται η εθνική;
Καλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές υπάρχουν πολλοί. Έχω ζήσει προσωπικά τον Σάντος, θεωρώ ότι είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές στο χτίσιμο ομάδων και η εθνική τώρα είναι μια νέα ομάδα με καινούργιους ποδοσφαιριστές, αλλά εξακολουθεί να κουβαλά τη στόφα του πρωταθλητή. Όταν φτιάξεις υποδομή κι αποδείξεις ότι μπορείς να πάρεις τίτλους και να είσαι ανταγωνιστικός σε υψηλό επίπεδο, μετά και οι επόμενοι θα μπουν σε αυτή τη φιλοσοφία, στη στόφα του πρωταθλητή. Μ’ έναν προπονητή που ξέρει πώς να δουλεύει και να παίρνει το 100% κάθε παίκτη έρχονται και τα αποτελέσματα.
Η συνέντευξη του Χρήστου Κόντη στην "Αθλητική της Κυριακής"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όχι στα Greeklish! Γράφουμε ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!